Ma moind emmr, s'Läba sei lang Ond ma muaß emmr nuar schaffa, Kommd niamools raus aus dära Zang Ond verlacha donnd oin d'Laffa.
Biable, dees godd ganz schnell romm, Des Läba ischd wia a Droom Selbschd fiar solche, dia reichle fromm, Verloffd alles em schnälla Room.
Ma moind emmr, ma kennd dia Zeid feschdhalda, Obwohl se oim doch durch d'Fengr rennd. Ma moind, ma kenad emmr schalda ond walda, Was man se so em Läba z'mmaschbennd.
Doch dees alles isch o scho vorbei, Worauf ma se a Läba lang g'freid. Dära Zeid isch dees alles oinerlei, Fiar sia isch Morga scho heid.