Dia hodd hald an Bräsidenda

Ja, komisch war des friar scho,
Nix war iar guad g'nua, nix war g'wies,
Sia war hald a komischa Froo,
Hodd allaweil iar eignes G'schieß.

Dear äaschde Maa isch iar furdd gloffa,
Dofiar hodd sia ja gar nix kenna.
Sia wolld hald off des Scheanschde hoffa,
War deshalb immr em nochenna.

Als zwoid's hodd se an Widdwer g'fanga,
Dear war lange Zeid Brässidend.
Sia warad reich, wend reisa ganga,
Do naa, wo sia koi Menschle kennd.

Koin'r konnd iar mea z'Wasser reicha,
Sia hodd se ja von alle drennd,
Denn koin'r konnd iarm A'säa gleicha,
Weil midd iar hald dia hoffahrd spennd.

Ald ond verhutzld ischs dann woara,
Koi Mensch hob mear noch iar he g'schobbd.
So hodd dia Weldd sia ganz verloara,
Denn sia hodd nuar ans Oig'ne globbd.


©Hans Hartmut Karg
2020

*