A weng g'schooba
(Mundartgedicht)

Dia Weld hodd iare eig'ne Marodda,
Menscha send se nedd emmr gram.
Manche miasad se z'ammarodda,
Andre send einsam ond fliagllahm.

Do g'schobad miar liabr heid ganz frei
End Auslaga von oosere Läda,
Koffad ei – miar send hald leider so frei! –
Wo andre dees o gäara däda.

I selbr gugg liabr dia Menscha aa,
Dia durchs Briggacendr loffad,
Dia jonge Froo ond dean alda Maa,
Weil dia no aufs Läba hoffad.

So lang no däar Wonsch zomm Koffa doo,
Hab i fiar oos koine Bedenga.
Däar Herrgodd hodd doch an groaßa Zoo,
Memm g'schooba ka i mi b'schenga.


©Hans Hartmut Karg
2020

*